bir ormanda kapanlara yakalanmadan, var olmaya çalışıyoruz adeta.
bize nefes olsun diye
chaima mahmoud dinleyelim…
inni mnih
diyoruz.
[audioplayer file=”http://radyoz.info/wp-content/uploads/2016/11/Chaima-Mahmoud-Asha-İnni-Mnih.mp3″ bg=”b6b4b2″ leftbg=”b6b4b2″ lefticon=”c8c5c5″ track=”ffffff” tracker=”f2b5b5″ text=”000000″ righticon=”ffffff” width=”300″ rightbg=”7b7b7b” volslider=”ffffff” skip=”ffffff”]
işin arasında bu melodiyi sardım gün boyu..
masamdaki manolya tohumlarına baktım göz ucuyla…
kuşlarımı “gökyüzüne saldım”…
ve kara trene bindiği bugün, gülten akın’ın, telezaman şiirini içimde döndürdüm durdum…
başka türlü geçmezdi!
TELEZAMAN
Deniz uzaklaşıyor gitgide
Ufuk çekiliyor
Kumsal genişliyor
Kısalıyor adımlarımızsa
Kumlar mı?
Makina ölüleri, füze artıkları, sakat uydularla
Barbar medya, gazeteler, zor söylemleri
Bilimsiz karmaşa
Yaz oysa
En güzel orda yazlardı
Kabuklaşabilir akrep kendi hızında
Yılanların derileri demirden
Düşlerimiz kırılıp ufalanıp
Gelincikler soluyor dokunmadan
Deniz uzaklaşıyor
Deniz uzaklaşıyor gitgide
Uçurumlar akan ırmak o deli
Yok şimdi
Yalnızlığın damarını besliyor
Kirli yoğun kandırılmış suyla
Biz mi? Biz değiliz, önceki dün bugün başka
Dokumuzu değiştiriyorlar hızlı vuruşlarla
Tutunamıyoruz ilgilerimize, sevgilerimize
Ve aşka
Deniz uzaklaşıyor