yürüyüş yaparken youtube’dan gündeme dair yorumların yapıldığı bir programı dinliyordum… kendine bu kötülüğü neden yapıyorsun diyenleriniz olabilir tabii ama epeydir yoğun bir şekilde olan biteni takip etmeye geri döndüm…
***
neyse şimdilik meselenin bu kısmı önemli değil… önemli olan kurumuş çam yapraklarının arasında ve bir mantar öbeğinin üzerinde fark ettiğim gün ışığı…
bir an bu kızıllığın mantarın kendi rengi olduğunu düşündüm malum kanlıca mantarı mevsimi. ama sonra kıpkırmızı bir ışıkla sarmalandım; etrafımı saran her şeyde bu ışığın dokunuşları vardı…
gündem uzaklaştı… sesler uzaklaştı…. kendime geri döndüm… ışıkla baş başa kaldım…
ve bruce springsteen
hello sunshine‘ı
söylemeye başladı.
Tuhaf. Filmin tüm albümü Eddie Vedder’a ait olsa da, bu şarkıda bana “Into the Wild”ı hatırlatan bir şeyler var. Yine de elbette iyi geldi, işte bir kahve ve pencereden bakma arası oldu. Teşekkürler.
hiç öyle hissetmemiştim bu şarkı için ama haklısınız benzer bir ruhu var… bu arada o pencereyi elimde olmadan çok merak ettim 🙂