“… Long as I know how to love, I know I’ll stay alive
I’ve got my life to live, and all my love to give
And I will survive…”
kaldı… son günlerde hülya ve derya inanılmaz bir karga saldırısı altındalar… iki gün önce günlüğüme uçuşlarını görmek istiyorum yazdıktan bir kaç saat sonra en miniğimizin de kaybolduğunu farkettim. evet biliyorum, doğa bu! ama çok can yakıcı buna tanık olmak; gözlerimi onların üzerinden alamıyorum…
bir olay yeri fotoğrafçısına döndüğüm de doğrudur; bu ailenin her anını kayıt altına alıyorum. son iki gündür, bizim ortanca çatının alt kısmına geçti ve sanırım daha güvenli olduğu için orada tutuyorlar onu. bahçeye düşecek diye çok korkuyorum; yukarıda kargalar, aşağıda kediler, hayat zor…
ve işte bizim surviver’ımız, hayatta kalanımız bu güzellik…
onun için cake söylüyor
I will survive
belalı kargalarımızdan ikisi de aşağıdaki elemanlar; bu bildiğiniz bir atak öncesi görüntüsü… her ne kadar tüm corvid ailesine, kargagillere aşkla bağlı olsam bile bu arkadaşlara psycho killers demekten kendimi alamıyorum; onlar için de talking heads‘i dinliyoruz elbette…
Ben de Yaren leylek ailesinden gelen haberleri izliyorum. Bu sene onların yavrularının yaşaması da sorunlu olmuş. Havanın hızlı soğuması ve ısınması yavruların hayata tutunmasını güçleştirmiş, sanırım. 🙁
ahhh çok üzüldüm. bir süredir takip etmiyordum yareni. çok normal havalar inanılmaz dengesiz 🙁
bir karga da benim balkonumdaki çiçeklerin ve bitkilerin katili. çılgın gibi köklerinde söküyor bulunca, hatta boş toprakları eşeleyip sağa sola savuruyor, aloe vera ya bir şey yapamaz diyordum kaktüs olduğu için onu da parçalamış geçen gün. deli midir nedir.
bir saykolukları var kargaların, yapacak bir şey yok; seviyorum kendilerini 😉 bizim de komşunun saksılara dadandı iki karga, benimkilerle nedense ilgilenmiyorlar…