“Hep böyle çıkıp gelmiştir
sonbahar dağlarımıza
bir elinde karanfil,
bir elinde yüreği”
–ilhan berk
sonuna geldik çok şükür; umarım yaz severleri üzmüyorumdur böyle diyerek… yapacak bir şey yok; aldığım yaşlarla birlikte gönlüm baharlarla birlikte kışa kaydı. yağmuru, hafifçe titremeyi, yüzüme çarpan soğuk havayı, puslu havaları, lodosun kış versiyonuyla çılgına dönen denizi özledim…
yaz mevsiminin ruhuyla darmadağın olan rutinlerime de dönmek istiyorum artık; yürüyüşlerime, sinema kaçamaklarıma, sergilere, ara ara dışarıda bir kütüphanede veya kafede çalışmaya ve elbette en nihayetinde kendime…
sadece kendim için değil, çalışma masamın önünde sıcaktan kurumaya ve neredeyse güneşle alazlanmaya yüz tutmuş yapraklarıyla hayatta kalmaya çabalayan kurtbağrı ağacım için de istiyorum yazın bitmesini…
o yüzden daha biraz erken de olsa, jülide özçelik’in şahane caz yorumuyla sonbahar rüzgarları‘nı dinliyoruz.
yukarıdaki resim japon ressam yokoyama taikan (1868–1958)’a ait; incir ağacının dalında tepeli maina kuşu.
Yeniden yazmana ve aramıza katılmana çok seviniyorum. Gönlüm Eylül ayında bir Eskişehir toplu buluşmasından da yana, belki beceririz ne dersin, günübirlik?
Resim harika, Japonlar az ve özle ne güzel şeyler yapıyorlar.
Jülide Özçelik’i yıllar önce Antalya Senfoni Orkestrası eşliğinde izlediğimden beri çok severim, yine döktürmüş.
Çok sevgiler…
ben japonların hastasıyım leylakcım. Jülide Özçelik konseri çok sesli bir orkestra ile olağanüstüdür eminim, bir bakayım hiç YouTube videosu falan var mı?
Ben yazı seven ve bekleyenlerdenim, ama bitmeyen yazları sevmiyorum. Her şey yerli yerinde. Sonbahara da dönmeye de şehre de hazırım. İkinci paragrafta yazdığın her şey benim için de geçerli. Bu yüzden evet ve hadi sonbahar. 🙂 Ve Jülide Özçelik’in bu albümü nefis. Geçen akşam Yalan Dünya’yı dinledim, sonbahar akşamlarına hazırlık gibiydi. Yine ortak bir yerde buluşmuşuz.
seninle böyle ortak buluşmalarımıza bayılıyorum <3 jülide özçelik zaman zaman döndüğüm, döndüğümde de içinden çıkamadığım bir ses...
Yalan Dünya bu albümden değil tabii, uydurdum. Neredesin Sen bu albümden. Neyse..Jülide Özçelik sever dinlerler toplansın. 🙂
Ah ben de mevsimin dönmesinden ötürü çok mutluyum. 🙂
Eylül’ü iple çekiyorum, derken işte iki güne geldi bile.
kavuştuk eylüle<3
evet ,evet, yaz yerine baharları ve kışı sevenler kulübünün daimi üyesiyim ben de ) sonunda bitti yaz, mesudum 🙂
burada bizim kulüp kalabalıkmış meğer <3
“Sonuna geldik çok şükür”, kesinlikle katılıyor ve hatta bu duygunun en coşkulu kişisi olarak bu cümleleri alkışlıyorum 🙂
kavuştuk eylüle<3