artık öyle derin bir sessizliği yaşamak mümkün değil…
şu sıralar yine uykum düzensiz; gecenin bir yarısı tamamen uyanıyorum ve yatakta dönmeye başlıyorum.
dün gece, yine tavana, öylece bakarken dışarıdan gelen klima uğultularına takıldım, ardından sahil yolundan geçen araçların asfalttaki teker ve motor seslerine…
sonra odanın zifiri karanlık olmasını istedim ama dışarıdan hafif bir ışık beyaz perdeden içeriye yansıyordu…
artık zifiri karanlıkta yavaşça gözlerin karanlığa alışması hissini kaybettik!
hatırlar mısınız? hiç bir şey görmüyorken yavaş yavaş çevrenizi saran şeylerin etrafınızda belirmesini ve kalp atışlarınızı bile duyabileceğiniz derin bir sessizliği.
en son ne zamandı?
***
şimdi de ofiste havalandırmanın sesine takıldım. kafamda büyüyüp duruyor; içimdeki diğer seslerle birlikte korkunç bir uğultu bu…
ama diyorum bir yandan bu gürültülü uğultunun içinde nasıl da ağır bir sessizlik var ve her yerimizi ışıklar sarmışken ve koyu karanlığa ihtiyacımız varken; nasıl da bir kör karanlığın içindeyiz…
***
kulaklığı takmalı ve humanwine‘dan
rivolta silenziosa
dinlemeli.
[audioplayer file=”http://radyoz.info/wp-content/uploads/2017/09/Humanwine_-_Rivolta_Silenziosa_by_GergedanMP3.support.mp3″ leftbg=”b6b4b2″ lefticon=”c8c5c5″ track=”ffffff” tracker=”f2b5b5″ text=”000000″ righticon=”ffffff” width=”300″ rightbg=”7b7b7b” volslider=”ffffff” skip=”ffffff”]