asla unutmak istemediğin anın?
buna tek bir şey yazamam sanırım… kendi çocukluğum bir yana, kendi çocuklarımın küçüklüğünü asla unutmak istemiyorum; ama her şey gittikçe uzaklaşıyor sanki…
burada #tbt niyetine eski bir yayın paylaşayım. asla unutmak istemediğim an’lardan biri olarak…
21 kasım 2008
… sabahtan beri atamadığım kaçma isteğini kağıtlarda gideriyorum… avrupa birliği yedinci çerçeve programının bilim toplum projeleri arasına, epeydir üzerinde çalıştığım bir patti smith yazısı çevirisi karışıyor; her halde izinsiz gösterinin yeni sayısında okuyabilirsiniz…
zeynep ankara’da çok rüzgarlı bir gün olduğunu yazmış, “lodos hüznü yazını bulsan keşke yada yeniden yazsan…” diyor… bulmama olanak yok ve yazsam eminim ilk yazıdan çok başka bir yazı olur. o yazıyı yazdığımda 20-21 yaşındaydım… şu anın yarısında yani 😉
çevirdiğim yazıyı patti smith 27 temmuz’da yazmış, yani ada’nın doğum gününde. ve yazının adı gülen yüzler. bazılarınız biliyor bizim ada’mızın acayip güzel bir gülüşü vardır. geçen gün sokakta yürürken durduk yerde “biz çok mutluyuz değil mi anne?” dedi. korkarak ve korktuğumu farketmesinden de korkarak “evet” dedim…
***
yeni türkü
bana bir masal anlat baba
diyor.
fotoğraf abimizden…
[audioplayer file=”http://radyoz.info/wp-content/uploads/2017/01/BANA-B-R-MASAL-ANLAT-BABA-YEN-TÜRKÜ.mp3″ bg=”b6b4b2″ leftbg=”b6b4b2″ lefticon=”c8c5c5″ track=”ffffff” tracker=”f2b5b5″ text=”000000″ righticon=”ffffff” width=”300″ rightbg=”7b7b7b” volslider=”ffffff” skip=”ffffff”]