olaylı sokağa çıkma yasağının ardından yeni bir haftaya başladık. sabah gelirken serviste hafta sonu dinlediğim bir medyascop yayınını tekrar dinledim. artık covid19‘a dair okuma ve izleme etkinliklerim olayın sağlık boyutundan daha çok yarattığı ve yaratacağı değişime dair analizler üzerine. bu yayın ruşen çakır’ın, ABD philadelphia’da yaşayan gazeteci zeynep atikkan ile demokrasi ve özgürlüklerin geleceği üzerine...Read More
evden çıkıp işe gidiyorsanız yaşanılan his biraz arafta kalmak gibi sanırım. olan bitenle bağınız biraz kopuyor ama diğer yanda her şey normalmiş gibi de yaşayamıyorsunuz. içinde olduğum ruh halini tanımlamak çok kolay değil. sanırım evde olduğum dönemde yazdığım gibi rahat bir şekilde buraya yazamama nedenim de bu. hem ben her şeye çok yabancılaştım hem de...Read More
dün ofise döndüm. iki gündür gebze’ye zor ulaşıyoruz ama bizim servisin sürücüsünün telefon görüşmeleri ve hızlı manevraları sayesinde sanırım diğerlerine göre daha erken geliyoruz. kocaman otobüste sadece 7 kişiyiz. maske takmak zor; bende boğulma hissi yaratıyor ama itiraf edeyim evden çıkmak iyi geldi. sabahları giyinip hafif bir makyaj yapmanın benim üzerindeki etkisinin bu kadar büyük...Read More
yarın işe başlıyorum… gebze’de çalıştığım için az önce telefonuma ikametgah belgesi indirdim. her defasında ne tuhaf günlerden geçiyoruz diyorum; her defasında yeniden şaşırarak… dünden bu yana evle uğraştım: temizlik, birazcık ütü ve yıkanan çamaşırların kaldırılması, buzdolabının temizlenmesi gibi işler epey zamanımı aldı. bir de takip ettiğim dizilerin son çıkan bölümlerini izlendim ve yine pek bir şey...Read More
alışmaya başlamıştım ki patron işe çağırdı; pazartesi gününden itibaren çalışmaya başlıyorum… evde de bu durum biraz hayal kırıklığı yarattı elbette hem bu olağanüstü koşullarda her gün 50 km yolu gidip gelecek olmamdan hem de gün içindeki oda servisi ve lokanta hizmetinin sona ereceğinden dolayı 😉 benim de canım sıkıldı ama bir yandan bahara kavuşacakmışım gibi...Read More
bugün onüçüncü gün. işi değil ama çalıştığım kampüsteki ormanı, söğüt ağacının altında oturup kitap okumayı, kızılgerdan kuşlarının sesini, geyikleri ve alakargaları görme ihtimalini özledim. tuhaf bir şekilde sabahın erken saatlerinde kulağımda müzik çalarken sokağa çıkmayı ve yüzüme soğuk havanın çarpmasını da. baharın ağır ağır hayatımıza girişini de gözlemlemeyi hep çok sevdim; bu yıl bunu da ıskalamış olduk…...Read More
çünkü biraz bunaldım. bütün gün, dışarı çıkıp uzun bir yürüyüş yapmayı, grandola’da bir top yemyeşil after eight dondurma eşliğinde sade türk kahvesi içmeyi ve hatta sinemaya gitmeyi hayal etmiş olabilirim… #evdekal rutinimi sürdürdüm elbette ama çocuklar bile huzursuzluğumu hissettiler. dün ikisi de, korona günlerinde zamanımı büyük ölçüde mutfakta geçirdiğim konusunda bir tespitte bulundular; mutfakta ve mutfağa...Read More
40 dakikaya yayılan tai chi ve nefes egzersizlerimle başladım. daha doğru nefes almaya başlamanın yanı sıra bu inanılmaz yavaş hareketlerin insanın vücudunda ve zihninde yaratacağı etkiyi de hissediyorum artık… ardından çok güzel bir irlanda masalı okudum. masalın kaynağı bu tuhaf korona günlerinin yarattığı şahane bir girişim. masal sevenler mutlaka Korona Günlerinde Dünya Masalları sitesine girsinler...Read More
karanlık odada uzun uzun tavana baktım ve bu kadar erken kalkmanın saçma bir fikir olduğuna karar verip uyku ile uyanıklık arasında 6.30’a kadar yatakta döndüm durdum… sonrasında kalktım ve normal sabah rutinini yaşadım; farklı olarak bugün tai chi süresini 30 dakikaya çıkardım ve hareketleri doğru yapmaya çalışmaktan çok, doğru nefes alıp vermeye odaklandım… iki gecedir...Read More
marmaray neredeyse boş; mutfak penceresinden sıkı takipteyim. ev buz gibi ama salon ve mutfağın pencereleri açık. bütün kokular çok rahatsız ediyor bugünlerde; dün gece rüyamda hissettiğim koku hala benimle… bugün 7.00’da kalktım. ama bundan sonra iş günlerinde olduğu gibi 5.00’da kalkmaya karar verdim. biraz ortalığı toparladım, 20 dakikalık tai chi hareketlerimi yaptım, twitter’a baktım, sonra...Read More
