“… But life is coming back to me
One winning ticket is all you need
And all falls in place suddenly
Remember, one winning ticket is all you…”
yeniden bir hayat kurmaya çalışıyorum; yeni ritimlerden, yeni rutinlerden, eskiden yapılan her şeyin başka bir döngü içinde yerini almaya çalışmasından, biçimini değiştirmesinden oluşan bir araf hali bu!
çok iyi bildiğimi yeniden, yeni bir şey gibi öğrenmeye çalışırken, geçen hayatın içinde kaybettiğim kendimle birlikte, yeni bir ben yaratma çabası adeta… yavaşça oluyor, hissediyorum…
bu uzun sessizliğin nedeni buydu; sanırım ne diyeceğimi pek bilmiyordum…
***
sabahları 5.25’de değil ama en geç 6.30 gibi kalkıyorum… yeniden qigong çalışmaya başladım. evde bile kalsam, her gün hafif bir makyaj yapmayı sürdürüyorum; bunu yapmak hoşuma gidiyor… kampüsteki kısa mesafe yürüyüşlerinin yerini caddebostan idealtepe sahil hattında uzun yürüyüşler almıştı. ama malum kapandık. şimdi mahalle arasında yürümeye devam edeceğim.
evi saran ağaçların ve doğanın uyanma halini izliyorum. bolca kanat çırpıntısı var etrafımızda. anne baba olmaya karar veren iki kumru, aysel ve nejat, bunu bizim penceremizin önünde yapmayı başaramadılar. yumurtalarını kaybettiler ve yeniden denediler ama olmadı. umarım başka bir yerde güvenli bir alan bulmuşlardır. şu anda bazen ikisi, bazen tek tek gelip mutfak penceresi önünde serçeler ile birlikte onlara koyduğun bulgurla karınlarını doyuruyorlar… yemek kalmadıysa içeriye dik dik bakan kumrular ve serçeler var hayatımızda ve bolca kanat çırpıntısı sesi elbette…
***
bu süreçte kendimi mümkün olduğunca her türlü ekrandan uzak tutmaya çalıştım… bu aşamada “tehlikeli” bir şeydi benim için çünkü… bu gündemle, içinde olduğumuz dünyanın ruh haliyle, ekrana hapsolmak çok mümkün… bunu istemiyorum…
***
ama artık buraya daha sık geleceğime ve hala blog yazan arkadaşlarıma uğrayacağıma söz veriyorum.
bu yeni hayatın ilk şarkısı
michelle gurevich‘den life is coming back to me olsun.
Zeldacığım,
Yeni hayatına hoşgeldin! 🙂
Biz de yeniden şarkılarımızla buluştuk, ne güzel.