“Yokuş yukarı koşsam, tepeden dönüp baksam
İçimden bir şey çıksa, aşağıya yuvarlansa
Döne döne kocaman olsa ama kırılmasa“-hasan kurtaş, tesadüfen
bir ışık sardı öğleden sonra… yemişim protez enfeksiyonlarını diyerek, kafamı gömüldüğüm makaleden kaldırdım. mutfağın bir fotoğrafını çektim, pencereden dışarı baktım ve geçen trenin üzerindeki grafitiler için gençlere teşekkür ettim.
haberlere baksam dedim; düşüncesi bile içimin tamamen çekilmesine yol açtı. bedenimi esnettim bir süre, sonra bacaklarımı, sonra kollarımı, o esnada bir karga pencerenin önüne kondu ve beni fark edince hızla uzaklaştı… bedenime geri döndüm; sırtımda yoğun tıkırtı hissettiğim yer için yeni öğrendiğim egzersizi yaptım ve her hücremle oradaki takılmayı hissettim.
en iyisi müzik diyerek, uzun bir süredir dinlemediğim bir parçayı döndürmeye başladım. zihnimin esnemek için uzun uzun oflamaya ihtiyacı vardı çünkü!
hasan kurtaş ve kalben söylüyor
tesadüfen.
Protezleri enfeksiyonsuz hallettiğim için mutlu oldum bak :)) Akşamüstü benim salon da benzer bir ışık alıyor ve her seferinde hayran oluyorum. insan 35 yıllık evinin ışığına hayran olur mu yahu, üstelik müteahhitler kentsel dönüşüm diye melerken![🙂](https://s.w.org/images/core/emoji/15.0.3/svg/1f642.svg)
Sırtım, belim her yerim tıkırdıyor bu ara, hay bin kunduz :)))
ne güzel bir fotoğraf. şarkı da şahane. daha önce dinlememişim. kalbenin bazı şarkıları özellikle, beni vuruyor…
Hakan Kurtaş ve Kalben’in bu şarkısını ben de arada denk gelince üst üste dinlerim.![🙂](https://s.w.org/images/core/emoji/15.0.3/svg/1f642.svg)
Tesadüfen geçen hafta yine bir kaç kez dinlendim, benim de off ofum gelmişti. :))