“… time stays for no one
old once was young
life’s grand illusion…”-roger hodgson
bana “anam” derdi, “anammmm” diye sarılırdı; adını aldığım annesinden dolayı. en büyük oğlumu kaybetmiş gibi hissediyorum o yüzden!
yengemin ardından beş yıl sonra aynı gün gitti amcam ve hayatımızda bir ev daha kapandı; cenaze evlerinin o tuhaf kalabalık atmosferi içinde salonda otururken, geçmişte bir yerlerde kalmış duvar takvimine, fotoğraflara ve büfenin içindeki süslere, bardaklara, fincanlara baktığımda, artık bir evde değil, adeta bir müzede, zamanın bir anında donmuş nesneler evreninde olduğumu hissettim. geriye gittikçe renklerini ve ayrıntılarını kaybeden, zamanın bazı açılardan eğip büktüğü anılar kalmıştı. her şeye rağmen, sıkı sıkı sarılmamız gereken anılar.
türk sanat müziği severdi amcam ama içimden hiç bir şey çalmak gelmiyor. huzur içinde yat “oğlum” diyerek sessizliği seçiyorum.
Ailece başınız sağ olsun Zehracığım, Allah rahmet eylesin, amcan huzurla uyusun.
çok teşekkür ederim sevincim.
Ah Zehracım bu laf çok anlamsız gelir ama adet olmuş, başınız sağolsun diyeceğim yine de. Sabır diliyorum, huzurla uyusun amcan. Güzel anısı hep yüreğinde dursun, ne mutlu ki sevgiyle hatırlıyorsun…
çok teşekkür ederim nurşencim.
ah, çok üzüldüm…başınız sağolsun. sabır diliyorum size. amcanız nurlarda yatsın…
çok teşekkür ederim sevgili şule.
Başınız sağolsun.
çok teşekkür ederim.
Ruhu ışıklarda, müzikle olsun. Bu hayatta birbirinize eşliğinize anlam katan bir yazı. Teşekkürler paylaşım için.
çok teşekkür ederim.
Başınız sağolsun Zeldacığım, sabırlar diliyorum. Yattığı yer incitmesin.
çok teşekkürler sevgili neslihan.