“Bir mahkeme bir çocuğun… yetiştirilmesiyle ilgili… herhangi bir hususta
karar verirken öncelikle çocuğun refahını dikkate alacaktır.”
― Çocuk Yasası, madde 1(a) 1989.
türkçe’ye çocuk yasası olarak olarak çevrilen romanını okudum ve ardından da filmini seyrettim. okumaya başlamadan hemen önce filmin fragmanını izlediğim için, bütün karakterlerin yüzü hazırdı. emma thompson’ı bu kadar seviyorken, kitabın ana karakteri fiona may’den nasıl bu kadar nefret ettim bilmiyorum. çünkü, “en doğru kararı” verirken en büyük hatayı yapmak gibiydi olan biten. işin hukuka dair olan kısmına yorum yapmak istemiyorum ama 18 yaşına gelmek üzere olan bir gencin kendi evreni ve gerçekliğini adeta görmezden gelmişti fiona may.
filmi izlerken, o nefret biraz yumuşadı; kırgın bir öfkeye dönüştü. sanırım o öfke de içinde olduğumuz hayatın kendisineydi!
filmin senaryosu ve kitap arasındaki farklar beni epey rahatsız etti. gönlüm her şekilde kitaptan yana.
burada çalacağım melodi filmin soundtrack’inden; benim için kitabın merkezi olan anın melodisi. fotoğraf da o anı gösteriyor…
the visit yani ziyaret diyoruz…
[audioplayer file=”http://radyoz.info/wp-content/uploads/2019/09/06-The-Visit.m4a” bg=”b6b4b2″ leftbg=”b6b4b2″ lefticon=”c8c5c5″ track=”ffffff” tracker=”f2b5b5″ text=”000000″ righticon=”ffffff” width=”300″ rightbg=”7b7b7b” volslider=”ffffff” skip=”ffffff”]
filmin müzikleri stephen warbeck‘in. aşağıya da kitaptan minik bir alıntı bırakıyorum.
“Dünyaya düzgün biçimlenmiş uzuvlarının hepsi yerli yerinde gelmek, acımasız değil sevgi dolu bir anne babanın evladı olmak, coğrafi ya da toplumsal tesadüfler sayesinde savaştan ya da yoksulluktan kurtulmuş olmak tamamen şansa bağlıydı. Dolayısıyla rahat rahat erdemli olabilmek de…”