yürüyüş yaparken youtube’dan gündeme dair yorumların yapıldığı bir programı dinliyordum… kendine bu kötülüğü neden yapıyorsun diyenleriniz olabilir tabii ama epeydir yoğun bir şekilde olan biteni takip etmeye geri döndüm…
***
neyse şimdilik meselenin bu kısmı önemli değil… önemli olan kurumuş çam yapraklarının arasında ve bir mantar öbeğinin üzerinde fark ettiğim gün ışığı…
bir an bu kızıllığın mantarın kendi rengi olduğunu düşündüm malum kanlıca mantarı mevsimi. ama sonra kıpkırmızı bir ışıkla sarmalandım; etrafımı saran her şeyde bu ışığın dokunuşları vardı…
gündem uzaklaştı… sesler uzaklaştı…. kendime geri döndüm… ışıkla baş başa kaldım…
ve bruce springsteen
hello sunshine‘ı
söylemeye başladı.